De Road Trip door Australië heeft ons al veel moois laten zien. We zijn qua afstand namelijk al op zo’n driekwart van de route van Melbourne naar Cairns. Toch zijn we er nog lang niet, want je zou wel kunnen zeggen dat we het lekkerst voor het laatst hebben bewaard. Hoe noordelijker we met de camper rijden, hoe tropischer het klimaat en hoe mooier de natuur. De staat Queensland, ook wel ’the Sunshine State’ genoemd, heeft de mooiste stranden, tropische regenwouden, gebergtes en een heleboel bijzondere eilanden. En dan heb ik het nog niet eens over de mooiste onderwaterwereld van onze planeet, in het Great Barrier Reef. In deze blog komen we bij de grote climax van de road trip, met hier en daar een droom die uitkomt!

De Rock Wallaby is één van de schattigste diersoorten op onze aarde; al helemaal wanneer er een baby in de buidel mee hobbelt.

Via Mosquito Paradise naar Kangaroo Beach

In de vorig blog schreef ik over de bijzondere ontmoeting met tante Cor, de zus van mijn oma die in Yeppoon woont. Tijdens onze overnachting in hun grote landhuis zijn we even heerlijk in de watten gelegd. Sterker nog, het doet gewoon pijn om na dat heerlijke zachte bedje weer in die rijdende isoleercel verder te gaan. Begrijp me niet verkeerd hoor, de camper is een prima uitkomst; zonder dat ding zou onze creditcard-rekening meer weghebben van een rol wc-papier. Alleen een bed zonder steelpan onder je hoofdkussen, bestaande uit één geheel, dat je niet elke dag in elkaar hoeft te schuiven als een legpuzzel van Ravensburger voor kids vanaf twaalf jaar en bovendien doorzakt als ik ook maar een voorzichtig scheetje op laat, is ook wat waard. Bovendien zitten we elke avond met de grote vraag hoe we dit keer zullen sterven: met het raam open doodgestoken tijdens een muggenfeestmaal, of met het raam dicht en gesmolten wakker worden als een chocoladeletter in een frituurpan. Meestal twijfelen we tussen open en dicht, waardoor we ’s ochtends wakker worden in ’s werelds enige muggensauna. Maar goed, we zijn op een prachtige reis, dus klagen behoort zeker niet tot de mogelijkheden. Even denken aan een kantoorbaan op maandagochtend of een regenachtige dinsdagmiddag op het strand in Nederland, werkt vaak als een prima geneesmiddel tegen de muggenbulten.

De volgende bijzondere bestemming die we bezoeken is het relaxte stadje Mackay. We nemen er een duik in het gigantische en bovendien gratis, buitenzwembad genaamd Blue Water Lagoon, maar waar het echt om gaat hier is de nabijgelegen Cape Hillsborough. In dit natuurpark ligt namelijk een strand dat permanent bewoond wordt door kangoeroes en wallaby’s; dat moeten we zien!
We maken een fantastische wandeling over een ruig strand en een dichte jungle met vooral veel van Suus’ achtpotige lievelingsdieren. Ik loop niet geheel vrijwillig voorop om de weg vrij te maken, lees: het ene na het andere spinnenweb met mijn gezicht op te scheppen, zodat mijn sierpaardje zonder al te veel gegil haar wandeling kan maken. Maar helaas, nog steeds geen kangoeroes, waardoor we behoorlijk teleurgesteld terug komen bij de auto. En typisch zoals dat vaak gaat bij ons: drie uur dwars door de rimboe, een kilo zand in onze schoenen, zoveel spinnenweb in mijn gezicht dat ik lijk te zijn aangevallen door Spiderman; alles om die beesten te vinden en dan zitten ze daar als een soort welkomscommité bij de auto te wachten, alsof ze een lift nodig hebben. We blijven nog wel een uur kijken naar de zes kangoeroes, groot en klein, die ongestoord hun lunch naar binnen werken in het gras om onze auto heen. Niet te filmen, toch? Al deed ik dat natuurlijk wel. Wat een prachtige beesten.

Een Wallaby heeft net even een duik genomen in de zee en begint aan zijn ontbijt.

Een onwaarschijnlijk paradijs: de Whitsunday Islands

Dé plek die je niet kunt overslaan aan de oostkust van Australië is Whitsundays, de allermooiste groep bounty-eilanden voor de kust van Queensland. Het strand is er zo wit, het water zo bizar blauw en de natuur zo ongerept en puur, dat je mond open valt van verbazing. Met een cruise vanaf het badplaatsje Airlie Beach worden we de hele dag van eiland naar eiland vervoerd door een gebied wat ik niet ander kan omschrijven dan: een droomwereld.
We beginnen op Whitehaven Beach, het grootste en beste strand, dat zelfs regelmatig wordt genoemd als het nummer één strand ter wereld. Toch is zelfs dat nog niet het hoogtepunt; met een kleiner bootje varen we namelijk naar een grote inham van Whitsunday Island, genaamd Hill Inlet. Tussen de groene heuvels vol tropische dieren en planten ligt een blauw-witte vlakte van water en zand, die er uitziet als wanneer je vroeger twee kleuren vla door elkaar roerde met een lepel. We beklimmen de top van één van de heuvels voor het meest waanzinnige uitzicht en komen uit bij een plateau waar een mannetje of dertig uitbundig staat te zwaaien met camera’s en selfiesticks, helaas. Maar goed, ben je nou Wout of the World of ben je een massatoerist? Ik sneak er met Suus tussenuit en we lopen een stukje door de bosjes om uit te komen bij een grote rots waar het uitzicht nog veel beter is. Zo fantastisch, dat we achteraf horen dat die rots door de lokale bevolking gebruikt wordt als plek om iemand ten huwelijk te vragen. Suus maakt er zelfs nog een grapje over, maar die zou nog heel even geduld moeten hebben..
We varen naar het volgende strand, Chalkies Beach op Hazelwood Island. Daar maken we een mooie trip door het rif met onze snorkels. Het eerste wat ik zie onderwater is een groene zeeschildpad! Zo krijgen we een aardig voorproefje op het Great Barrier Reef, de volgende bestemming op onze ultieme Bucket List!

Dit uitzicht behoort wel tot de mooiste uit mijn hele leven. En ik heb toch aardig wat landen bezocht.

Cruisen in een Barbie-auto op Magnetic Island

Op de weg van Whitsundays naar Cairns is het vinden van een leuke stopplaats met de camper ongeveer net zo moeilijk als het vinden van een McDonalds in Manhattan. We rijden door het ene na het andere prachtige natuurgebied en als we de badplaats Bowen passeren, ligt de snelweg nog net niet OP het strand, waardoor we besluiten om een dagje te blijven rondhangen. We worden positief verrast door dit typische ‘Queenslandse’ stadje waar wel de mooiste felblauwe baaien te vinden zijn, maar amper toeristen. De tijd staat even stil en ondanks mijn onrustige lichaam dat altijd op zoek is naar avontuur en ik net zo lang stil kan liggen als een baby in een bakfiets langs een Amsterdamse gracht, lukt het zelfs mij om te genieten van de rust die hier heerst.
Althans, één dag, want dan is het tijd voor meer avontuur!

We rijden door naar de plaats Townsville voor een korte citytrip en nog belangrijker: het nabijgelegen Magnetic Island, door de locals liefkozend ‘Maggie’ genoemd. Er zijn wel een miljoen redenen om dit eiland te bezoeken, zoals uitgestrekte bossen, wilde dieren, nog meer geweldige stranden en oude forten uit de tweede wereldoorlog; maar de reden voor ons om Maggie te bezoeken is om voor één dagje Barbie en Ken te spelen. Natuurlijk deed ik dat vroeger ook al, logisch als je een oudere zus hebt, of was ik een uitzondering? Hoe dan ook, je kan op Maggie met een oersaaie stadsbus naar alle semi-hoogtepunten rijden, maar toeren in deze roze topless car, en ik besef heus wel hoe nichterig dit nu klinkt, dat is hét hoogtepunt van onze dag.
Onze kleine roze vriend brengt ons als eerst naar de rotswallaby’s, die letterlijk uit onze hand eten. Ze zijn zo onweerstaanbaar, dat als ik de matchende roze Barbie-aanhangwagen had gehad, ik er sowieso een paar had meegenomen. Eén had zelfs een kleintje in haar buidel zitten!
Ook rijden we naar de mooiste wandelroute, waar we omhoog lopen naar de oude forten van WOII. Onderweg zien we een kleine slapende koala in een boom, al moet ik zeggen dat van slaap weinig meer terecht kwam toen hij door twee uitzinnige toeristen in zo’n beetje elke mogelijke pose op de foto moest worden gezet. Ja, binnenkort kan ik wel een heel Albelli-fotoalbum bestellen met deze ene koala in de hoofdrol. We sluiten romantisch af door met de roze dinky toy naar een afgelegen baai te rijden en genieten nog even onder het motto van Barbie en Ken: ‘Life in plastic, it’s fantastic!

We spelen een dagje Barbie en Ken op Magnetic Island met deze toffe Barbie-auto’s.

Op zoek naar de ‘dinosaurussen’ van Mission Beach

De laatste stop voor we Cairns bereiken is het stadje Mission Beach en: op een missie zijn we zeker! Het stadje heeft niet veel te bieden vergeleken bij alle paradijselijke hoogtepunten in de omgeving, maar in de jungle leeft een wel heel bijzonder beest. Namelijk één van de langst levende wezens op aarde, die nog heeft rondgelopen tussen de dinosaurussen: de cassowary! Overal zien we afbeeldingen van deze struisvogel-dino, die met zijn blauwe kop, scherpe tanden en enorme hoorn regelrecht in Jurrasic Park kan figureren. Als ik een foto had, zou je zien wat ik bedoel.. maar helaas. We maken verschillende wandelingen door de jungle, wacht, zei ik we? Suus loopt drie meter, ziet een spin van drie meter, springt ongeveer drie meter in de lucht en maakt een duik van drie meter, zo terug de auto in. Ondertussen kam ik de halve Australische oostkust uit, door het oerwoud, door rivieren en plekken waar ik meer muggen inadem dan lucht, maar het mocht niet baten. Geen cassowary’s. Als ze nou nog even wachten met uitsterven, probeer ik het ooit nog een keer.

De Koala tijdens onze wandeling op Magnetic Island. Dit land heeft zo’n overweldigende natuur!

De ‘grande finale’ van de Oostkust in het Great Barrier Reef

Het is eindelijk zover! We dromen er al jaren van, haalden speciaal in Thailand onze duikbrevetten en  reisden een half continent over om het te zien! Niets staat ons nog in de weg: één van de grootste natuurwonderen van de planeet, met het blote oog te zien vanuit de ruimte (en door mij vooral vanaf de bank bij de BBC Earth-documentaires): het waanzinnige Great Barrier Reef.
De stad Cairns is de ideale uitvalsbasis en we besluiten vanaf hier op twee verschillende expedities te gaan. We maken drie duiken in het spectaculairste ‘Outer’ Reef en bezoeken daarna nog het koraaleiland ‘Green Island’ om te snorkelen in het ondiepe ‘Inner’ Reef.

Vooral het duiken staat erg hoog op de bekende ‘bucket list’ en we zijn dan ook ontzettend uitgelaten tijdens de boottocht. We hebben geen idee wat we allemaal moeten verwachten, maar de film Finding Nemo is zo’n beetje wat ik voor me zie. Ook is dit de eerste keer dat we gaan duiken na onze kennismaking met de onderwaterwereld op het Thaise Koh Tao, dus het is allemaal erg spannend.
Midden in een diepblauwe oceaan komen we bij een palet aan gifgroene en turquoise blauwe stromingen in het water, this is it! Samen met onze gids beginnen we aan de eerste duik en meteen wordt elke verwachting overtroffen. Helder water waarin we veel verder kunnen kijken dan in Thailand, vissen die groter zijn dan wij zelf en in het eerste kwartier zien we een schildpad, een paar roggen en een grote rifhaai. Kill me now, want veel mooiere dingen zal ik in mijn leven niet zien. Zeker niet als ik nog een tijdje met de schildpad mee zwem en, uiteraard, de rest kwijt raak. Het is dat die zuurstoftank een limiet heeft, maar anders kun je een nieuwe Disney-film maken die in plaats van Finding Nemo, Finding Wouter heet. Het is allemaal zo overdonderend dat een duik van drie kwartier lijkt op een minuutje pootje baden, maar gelukkig hebben we er nog twee te gaan. Na wat koffie en een lunch zien we nog veel meer koraal, in alle kleuren van de regenboog. Als we weer boven zijn pak ik een grote encyclopedie met alle vissensoorten erbij en kom ik op wel honderd soorten die we gezien hebben. Een ervaring om nooit te vergeten!

In het Great Barrier Reef voel je je net in een groot aquarium. Overal zwemt van alles!

Als we de volgende dag nog naar Green Island gaan, kan het natuurlijk bijna niet beter. Maar daar heb ik ongeveer en maand geleden wat op gevonden. Zoals ik al zei moest mijn vriendin Suus nog even geduld hebben. Vandaag kennen we elkaar namelijk precies vijf jaar en in Sydney heb ik van wat alone-time geprofiteerd door een mooie ring uit te zoeken. Waar en wanneer kan ik haar nou beter ten huwelijk vragen dan in hier en nu!
Vanaf het parelwitte strand, tussen de groenste tropische wildernis van Green Island, snorkelen we door weer een heel nieuw en indrukwekkend rif, waar de kleine anemoonvissen verstoppertje spelen tussen het heen en weer wuivende zachte koraal. Daarna zet ik de camera aan op het strand en denkt Suus dat we poseren voor een foto, totdat ik op één knie in het zand ga zitten..

En hoe dat verhaal afliep, was te zien in de video.. Hopelijk reizen we nog lang en gelukkig, maar nu eerst gaan we Australië verruilen voor weer een heel ander avontuur… Japan! Lees hier snel verder: Cultuurshock in Osaka, Japan.

Op een droomeiland je droomvrouw ten huwelijk vragen, wat wil je nog meer?

TRAVEL WITH US!

Monthly new travel inspiration and our latest adventures in your mailbox.

    © 2024 Wout of the World- Privacy Policy –All rights reserved
    Theme developed by TouchSize - Premium WordPress Themes and Websites